Vorkunn?

Ég las þessa frétt í gær og hún hefur hringlað í höfðinu á mér síðan. Ég ákvað þess vegna að skrifa það sem mér finnst um málið, jafnvel þó einhverjum finnist ég kannski andstyggileg.

Ég s.s. vorkenni ekki þessu fólki peningamálin þeirra. Mér finnst þetta í raun vera dæmi um að vilja eiga kökuna og éta hana. Fullorðni maðurinn kaus að fara á Sóltún sem alla tíð hefur verið dýrt heimili og ekki á færi nema þeirra sem eiga aura. Strax þarna er honum í boði kostur sem mörgum öðrum öldruðum býðst ekki.

Heildartekjur þessara hjóna (ef rétt er með farið í fréttinni) eru kr. 586.000 á mánuði. Ég held að mörgum fullfrískum á besta aldri og með börn þættu það ekkert svo slæmar mánaðartekjur. Af þessum tekjum greiðir karlinn 240.000 mánaðarlega í leigu og uppihald á Sóltúni. Þá eru eftir kr. 346.000 til reksturs lítils heimilis og eins húss. Aftur segi ég; Mörgum þætti það hreint ekki slæmt!

Vissulega kostar sitt að reka og halda við einbýlishúsi. Þetta fólk á hins vegar ýmsa kosti sem mörgum býðst ekki; Það getur tekið eitthvað af aurunum sem gefa þeim 100.000 á mánuði í vaxtatekjur og notað í nauðsynlegt viðhald. Það getur líka selt húsið og keypt minni, nýrri og hentugri eign sem ekki þarf á eins miklu viðhaldi að halda. Það eina sem er "slæmt" við þetta er að erfingjarnir fá þá mögulega eitthvað minna í sinn hlut þegar þar að kemur! Mér finnst hins vegar að fólkið sem aflar auranna eiga að nota þá og ekkert að því að fólk noti þá til eigin framfærslu og uppihalds.

Það er hins vegar einn ljótur punktur í þessari frétt sem var hins vegar alls ekki útgangspunktur fréttarinnar. Þarna er fullorðið fólk sem hefur eytt ævinni saman (býst ég við) farið að búa sitt í hvoru lagi. Ef það er andstætt þeirra vilja þá er það slæmt og á ekki að líðast. Þess vegna flokkaði ég þennan pistil undir Mannréttindi!

Eiginkonurnar settar út á götu

Hvernig er þetta hægt?

Ég get ekki ímyndað mér að stjórnendur fyrirtækja og banka séu almennt séð heimskir. En samt eru bankar víða um heim (hef ekki heyrt af því hérlendis) og svo greinilega þetta gamla og góða fyrirtæki að detta í þann fúla pytt að greiða arð eina stundina en stynja undan daglegum rekstri hina. Hvernig er þetta hægt?

Í svona tilvikum finnst manni rétt að taka hluta eða allan kvótann af fyrirtækjum sem haga sér svona. Það væri hægt ef þjóðin ætti kvótann. Einmitt útaf svona hlutum og fullt af öðrum vil ég að þjóðin eigi fiskinn í sjónum en ekki misvitrir og gráðugir kvótakóngar.

Arðgreiðsla móðgun við fiskvinnslufólk

Trjáklippingar

Ég fór í gær á námskeið í tjáklippingum austur á Reykjum í Ölfusi hjá Landbúnaðarháskólanum. Það var mjög forvitnilegt. Námskeiðið var frá kl. 9 um morguninn til rétt tæplega 4 um daginn.

Stærstur hluti dagsins var bóklegur. Það var farið mjög vel í uppbyggingu trjáa og varnarkerfi þeirra auk árstíðabundinna breytinga á trjánum. Eftir að kennarinn var búinn að eyða töluverðum tíma í þetta allt var ég farin að velta fyrir mér ýmsum "staðreyndum" sem ég vissi um trjáklippingar áður en ég mætti. Það voru greinilega fleiri, því allt einu spurði einhver: "En ef þetta er svona, af hverju eigum við þá að vera klippa trén á veturna?"

Þá brosti kennarinn alsæll og sagði: "Einmitt! Það á einmitt ALLS EKKI að klippa tré á veturna!" Uppúr þessu hófust ýmsar vangaveltur og umræður sem voru mjög fróðlegar og skemmtilegar. Kennarinn sem ku vera hámenntaður garðyrkjutæknifræðingur (nokkuð sem ég vissi ekki að væri til!) hvatti okkur til að googla efnið og lesa okkur til t.d. á dönsku og ensku og fullvissaði okkur um að þetta sé það sem sé kennt og tíðkað alls staðar erlendis. Það að klippa á veturna, eins og gert hefur verið hér, er víst séríslenskt fyrirbrigði. Við erum alltaf svo spes!

 Þarna var okkur s.s. kennt að besti, og raunar eini góði tíminn til að klippa tré, sé frá því að tré er fulllaufgað og ca. fram undir jónsmessu í seinnihluta júní. Einnig lærðum við fullt af öðrum hlutum s.s. að finna og greina hvaða greinar á að klippa og hvar á að klippa og ýmislegt fleira.

Reyndar er best að taka fram að þarna er verið að tala um klippingar á trjám en ekki runnum og limgerðum. Þar er verið að skoða allt aðra hluti. Nú vantar mig bara að eignast nógu stór tré í garðinn minn til að geta notað af einhverju viti það sem ég lærði.

Þangað til æfi ég mig bara á trjánum fyrir austan, í föðurgarði.

Er verið að okra á okkur?

Ég er ein þeirra sem þarf að nota ýmsar vörur í staðinn fyrir mjólkurvörur. Ég komst að því fyrir þó nokkuð löngu síðan að ég kýs frekar að nota hrísgrjónamjólk en soyamjólk. Hrísgrjónamjólk hefur reyndar alltaf verið dýrari en soyajólk en ég hef látið mig hafa það hingað til.

Er verið að okra? Fyrir svona ári síðan kostaði hrísgrjónamjólk á bilinu 200-250 kr. eftir því hvar hún var keypt. Núna var ég að reka augun í það að í Bónus kostar hún 398 kr!!! Það er næstum tvöföldun á verði. Annars staðar er hún komin vel yfir 400 kr. Mér varð svo mikið um að ég fór að reikna út hvort þetta gæti mögulega verið rétt svona m.v. hvað hefur gerst í verðbólgu og gengismálum.

Mjólkin sem ég hef verið að nota er framleidd í Hollandi svo ég fann út gengi evrunnar fyrir ári síðan og svo gengið í dag. Ef ég bætti ofan á gengishækkunina 18% verðbólgu fyrir allt árið þá passar þetta verð. En þetta er reiknað ofan á útsöluverð og það var ekki svona há verðbólga allt síðasta ár! Það er greinilega verið að taka sér nokkrar auka krónur þarna á minn og annara kostnað!

Sama varan? Annað sem ég tók líka eftir þegar ég fór að rýna í þessi mál. Ég á tvær uppáhalds tegundir; Önnur heitir held ég Lima en hin Rice Dream. Mér hefur alltaf fundist þær alveg eins, léttar og ferskar á bragðið. Lima hefur verið ívið ódýrari svo ég fór að athuga efnainnihald.  Viti menn: Það er nákvæmlega sama efnainnihald í þeim - alveg uppá milligramm! Ekki bara það heldur er uppsetningin á listanum nákvæmlega eins. Eini munurinn er sá að það er sitt hvort letrið á umbúðunum. Þetta fannst mér skrýtið.

Skrýtnara varð málið þó þegar ég las upplýsingar um framleiðendurna: Jújú... sitt hvor framleiðandinn, báðir í Hollandi... EN..... við sömu götu og í húsum hlið við hlið!! Annar í húsi númer 9 en hinn númer 11!!

Getur verið að það sé kannski verið að selja manni NÁKVÆMLEGA SÖMU VÖRUNA Á SITT HVORU VERÐINU????

Mér finnst vont að sjá að ég hef verið höfð að fífli.

Ég er hætt að nota hrísgrjónamjólk og er farin að nota soyamjólk. Soyamjólkin hefur, þrátt fyrir að vera framleidd í Hollandi rétt eins og hrísgrjónamjólkin, ekki hækkað nema um rétt rúman 50 kall. Ætli það sé öðruvísi evra og verðbólga hjá soyjavörum en hrísgrjóna? Hvað á maður að halda?

Fuglarnir mínir

Eftir að ég flutti í Vogana hef ég kynnst fuglum meira og náið en áður.

Á hverju vori hefur viðdvöl hjá mér eitt Lóupar. Þau koma í garðinn minn og næra sig þar í nokkra daga allt upp í tvær vikur á hverju vori. Í fyrra var ég með tómt rask og leiðindi i garðinum einmitt þegar þau birtust þannig að þau létu sig hverfa fyrr en venjulega. Ég vona að þau komi samt til mín aftur í vor - ég lofa að vera góð við þau núna.

Svo fá fuglarnir að borða í garðinum mínum á veturna. Fyrst var ég að gefa þeim eitthvert brúnt korn sem ég keypti sem fuglafóður en enginn fugl lítur við því. Þannig að þá voru góð ráð dýr og ég eyddi fullt af brauði í að fóðra þá. Svo fann ég fuglafóður sem var eingöngu mulinn maís og þá vorum við fuglarnir loksins að tala saman! Undanfarna tvo vetur hef ég fóðrað fuglana mína á þessum mulda maís ásamt öllum þeim brauðafgöngum sem hafa fallið til á heimilinu. Þetta hefur glatt Starrana og heilan helling af Snjótittlingum sem hafa heimsótt garðinn minn.

Í morgun datt mér svo það snjallræði í hug að henda ekki hálfónýtum ávöxtum heldur að brytja þá niður á disk og setja út í garð. Lét brauðmylsnu reyndar fylgja með.  Ávextirnir kölluðu á nýja gesti. Núna birtust allt í einu þessir fínu Þrestir sem hoppuðu um allan garð með ávextina og mokuðu þeim í sig! Þeir voru líka margfalt spakari en litlu Snjótittlingarnir sem flögra upp við minnstu hreyfingu innanhúss. Mjög skemmtilegt að fylgjast með fuglunum og sjá að þeir hafa greynilega skoðun á því hvað sé matur og hvað ekki, allt eftir tegundum.

Allir að muna eftir smáfuglunum núna þegar kalt er og snjóar!

Annars er ég að spá í að fara að prjóna lopapeysur......

Hvar í pólitík?

Nú eru kostningar á næsta leiti og ég er farin að velta fyrir mér hvað maður eigi að kjósa. Oftast hefur það verið í einfaldari kantinum að velja. Oftar en ekki gert samkvæmt vana heldur en að mikið hafi verið pælt í hlutunum. Nú er ég hins vegar að velta þessu fyrir mér. Fyrsta skrefið er að gera sér grein fyrir hvað það er sem maður vill sjálfur og síðan að finna eitthvert framboð sem fellur að því sem maður sér fyrir sér. Þetta finnst mér:

 

1.       Nýting auðlinda. Þá á ég við allra auðlinda láðs og lagar. Bændur hafa um aldir ræktað landið og gera enn. Þeim á að gera mögulegt að halda því áfram. Nú sem aldrei fyrr hlýtur okkur að vera ljóst að við VERÐUM að hafa innlenda matvælaframleiðslu í góðu lagi. Við þurfum að gera út á auðlindirnar umhverfis landið. Við eigum að veiða hval ef nóg er af honum og það er arðbært. Við eigum að veiða fisk af öllum tegundum eftir því sem til er af honum í sjónum. Ég held að kvótakerfið sé gott til verndar fiskistofnum en eitthvað er brogað við hvernig gengið var frá skiptingu auðsins í landi. Þrátt fyrir að í orði kveðnu eigi þjóðin fiskinn í sjónum er augljóst hverjum sem vill að í raun eiga kvótaeigendur fiskinn og þjóðarbúið hefur engan hag af veiði hans annan en óbeinan í formi virðisaukandi tekna og skatttekna af störfum tengdum vinnslu aflans. Þessu þarf að breyta. Náttúran er líka auðlind. Hana á að nýta skynsamlega eins og annað. Það þýðir ekki að virkja þurfi hverja lækjarsitru eða setja stóriðnað við hvern fjörð. Hins vegar eiga virkjanir rétt á sér ásamt stóriðnaði. Það þarf hins vegar að horfa á landið í heild sinni og skipuleggja virkjanir og stóriðnað með heill landsins í heild í huga. Það er hreinlega ekki nógu stórt til þess að hægt sé að skoða hvert einasta byggðarlag sérstaklega. Þjóðgarðar eru líka nokkrir á landinu. Þeir eiga undantekningalaust að vera lausir við vangaveltur um iðnað og virkjanir innan þeirra. Þjóðgarðar eru þar sem talið er að séu einhver náttúruverðmæti og þannig á það þá að vera. Hins vegar er ekkert því til fyrirstöðu að þar sé skipulögð öflug ferðamannaþjónusta sem gefi þjóðarbúinu, og því landsvæði, góðar tekjur.

2.       Allir landsmenn hafi jafnan rétt og möguleika til náms. Gera þarf LÍN mögulegt að standa við þetta. Svo er ekki í dag. Hluti af þessum rétti og möguleikum til náms er að efla mennta- og háskóla í ríkiseign. Ríkið á að einbeita sér að því að efla ríkisskóla en ekki einkaskóla. Ef menn vilja reka einkaskóla á þeim að vera það frjálst en ekki á að vera sjálfsagt að fá framlög frá ríkinu og hafa þar að auki aðgang að styrktarfé og skólagjöldum. Það bæði gengur á skattfé okkar borgaranna og gefur einkaskólum forskot í uppbyggingu og kennslu sem ríkisskólarnir hafa ekki.

3.       Heilbrigðisþjónusta fyrir alla. Allir hafi aðgang að fullkominni heilbrigðisþjónustu. Nú þegar finnst mér of langt gengið í gjaldtöku fyrir læknisþjónustu. Augljóst er að þeir efnaminni þurfa að hugsa sig tvisvar um áður en tekin er ákvörðun um að leita sér læknisaðstoðar. Þetta má ekki gerast! Tannlæknaþjónustu á að fella undir heilbrigðisþjónustuna.

4.       Vegakerfið verði vandað. Vel þarf að forgangsraða í samgöngumálum þjóðarinnar. Ekki má lengur láta það viðgangast að það sé eðlilegt að samgönguráðherra hvers tíma hygli eigin byggðarlagi með vegabótum. Landið er það lítið að skoða þarf það í heild án tillits til annars en hvar þörfin er mest. Vegabætur á Vestfjörðum eru nauðsynlegar og einnig víða á Austurlandi. Einnig er nauðsynlegt að tryggja betur öryggi á hraðbrautum út frá Höfuðborgarsvæðinu bæði í vestur- og suðurátt. Dæmi um vegagerð þar sem fénu hefði mátt verja í eitthvað mun meira áríðandi eru t.d. Héðinsfjarðargöng og vegabætur um Öxi á Austfjörðum.

5.       Alþingi starfi allt árið. Þinghlé verði gerð í 6 vikur yfir sumarið og 2 vikur yfir jól og áramót. Þessi tími ætti að vera yfrið nægur fyrir þingmenn til að taka sín sumarfrí og fara í kjördæmin að hitta „sitt fólk“. Ef þeir vilja ekki vísitera á þessum tímum er hægt að stytta jólafríið og setja viku frí á einhverjum öðrum tíma vetrar. Þar að auki á þingflokkum að vera í lófa lagið að skipuleggja vikulega eða mánaðarlega viðtals- og símatíma þar sem þeir geta spjallað við sína umbjóðendur. Þannig eiga þeir að geta þeir að haldið sambandi við fólkið án þess að taka margra mánaða frí frá störfum á Alþingi. Með þessu móti er hægt að tryggja eðlilegri vinnutíma þingmanna, jafnari og vonandi vandaðri afköst við afgreiðslu frumvarpa auk þess að yngra fólk og þá aðallega konur treysti sér til að bjóða sig fram til Alþingis. Eins og staðan er í dag er það ekki fyrir venjulegt fjölskyldufólk að afsala sér fjölskyldulífi til setu á Alþingi.

6.       Þingmenn greiði atkvæði eftir sannfæringu sinni. Þingmenn greiði atkvæði með eða móti frumvörpum eftir því hvað þeim finnst um málefnið án tillits til þess flokks sem leggur frumvarpið fram. Það er algerlega ólíðandi að góð og gild frumvörp sitji föst í nefndum eða sé hafnað á þingi einungis vegna þess að minnihlutinn lagði þau fram. Þetta hefur allt, allt of oft gerst og nægir þar að nefna t.d. frumvarp um breytingu á fyrningafresti kynferðisbrota gagnvart börnum. Það frumvarp sat óratíma á þingi þrátt fyrir að í raun væru allir sammála um efni frumvarpsins. Algerlega ólíðandi vinnubrögð!

7.       Sjálfstæði einstaklingsins og sjálfsákvörðunarréttur. Hver einstaklingur beri ábyrgð á sjálfum sér. Ríkið á ekki að hafa vit fyrir einstaklingnum með óhóflegum boðum og bönnum. Einstaklingar eiga að hafa frið og leyfi til að gera það sem honum sýnist svo framarlega sem það brýtur ekki á næsta manni. Frelsi eins nær einungis að nefi næsta manns eins og einhver sagði. Þannig eiga lög og reglur að vera n.k. samskiptareglur sem samfélagð þrífst innan. Skyldusparnaður er t.d. ekki eitthvað sem mér finnst eiga rétt á sér. Fólki á að vera frjálst að spara til elliáranna. Þeim sem gera það ekki má hins vegar vera ljóst að geri þeir það ekki eiga þeir von á því að þrengra verði í búi í ellinni en ef þeir hefðu sparað.

8.       Umönnun aldraðra á að vera óaðfinnanleg. Við eigum að hugsa vel fyrir þörfum aldraðra. Óhóflegur lyfja- og lækniskostnaður á ekki að líðast, ekki frekar en „geymslur“ þar sem sjúk gamalmenni eru geymd á stofnunum. Hraustu fólki á að gera kleyft að búa sem lengst á heimilum sínum eða í einhvers konar sambýlum þar sem nauðsynleg þjónusta er í kallfæri. Þetta er fólkið sem kom okkur til manns og á rétt á mannsæmandi ævikvöldi. Allir eiga að fá lífeyri sem dugar til framfærslu.

9.       Skattar fari í rétt verkefni. Álagðir skattar fari til þeirra framkvæmda sem þeir voru ætlaðir. Ef verkefninu lýkur þá verði skattarnir felldir niður. Ef ennþá er þörf fyrir féð í aðra hluti þá verði lagðir á aðrir skattar til þess verkefnis. Ólíðandi er að sífellt séu lagðir á hinir og þessir skattar til tiltekinna verkefna sem síðan eru aldrei teknir af aftur. Jafnvel eru upprunalegu verkefnin aldrei unnin, sitja enn eftir þrátt fyrir margra ára skattheimtu til þessara hluta. Gott dæmi um svona meðferð skattfjár eru ótalmargir skattar tengdir bílum og vegakerfi landsmanna. Nú síðast var í fréttum meðferð ráðuneyta á s.k. umferðaröryggisgjaldi sem fer í eitthvað allt annað en umferðaröryggi. Óþolandi og dónaskapur við okkur sem greiðum þessa skatta.

 

Þetta finnst mér um hlutina. Hvað á ég þá að kjósa??

Úllen dúllen doff....

Ég horfði á júróið á laugardagskvöld. Sama hvað hver segir... lang flestir fylgjast á einhvern hátt með þessu og allir hafa einhvers konar skoðun á þessari keppni. Er það ekki hin fullkomna dagskrárgerð?

Eftir keppnina sjálfa var ég að velta fyrir mér hvaða lag ég myndi kjósa - ef ég myndi kjósa - sem ég gerði ekki. Var uppfull óskiljanlegum valkvíða þangað til ég datt niður á réttu lausnina - eða alla vega fyrir mig. Ég ákvað s.s. með sjálfri mér að mér væri slétt sama hvað þessara laga færi í aðalkeppnina svo framarlega sem þau væru vel flutt.

Þar með duttu 2 lög útúr keppni að mínu mati. Þegar svo annað þeirra laga var í úrslitum gat ég ákveðið með hverjum ég héldi. Mér til ánægju vann minn maður! (Konur eru líka menn!!!)

Svona fyrir þá (ef einhverjir eru) sem velta því fyrir sér hvaða lög voru ekki vel flutt að mínu mati voru það Ingó og veðurguðirnir sem voru í 2. sæti og Elektra.  

Ingó og félagar er fyrirtaks ballsveit en röddunin á sviðinu var oftar en ekki fölsk auk þess sem Ingó sjálfur réði ekki alveg við lagið.

Elektra.... úfff, púfff..... Hljóðfæraleikurunum hundleiddist á sviðinu. Kannski átti þetta að vera hipp og kúl en hörðustu rokkarar fíla sig á sviðinu og finnst gaman að koma fram. Þeim leiddist augljóslega! Söngkonurnar voru einum of tilgerðarlegar í að vera rokkarar og réðu ekki heldur við lagið. Voru fínar þegar þær sungu dúett en þegar þær voru einar voru raddirnar grófar og ..... bara ekki góðar!

Jóhanna sem ég hef haft netta bólusótt yfir hingað til stóð sig hins vegar mjög vel og það getur enginn haft af henni að hún flutti lagið eins vel og hægt var að gera.Stórglæsilega reyndar í lokaflutningnum.

Þetta finnst mér nú um júróið þetta árið.

 

Vargar í Vogum

Það býr kraftmikið fólk í Vogunum.

Þeir sem lesa pistlana mína vita að ég er í smá slag við Kaupþing. Slagurinn er ekki búinn en ég virðist vera að vinna fyrstu lotu.

Svo er það þessi nágranni minn sem ég þekki ekki neitt sem líka er í slag við bankakerfið. Hann ætlar ekki heldur að borga ólöglegar og óutskýrðar kröfur frá bankanum sem hann skiptir við. Hér má sjá fréttina um hann: http://www.ruv.is/heim/frettir/frett/store64/item250348/

Vonandi að fleiri rísi upp og standi gegn þessu kerfi sem hefur stýrt okkur til glötunar undanfarin ár.

Uppá hvað?

Hérna hlýtur að vera talað um veginn upp að Höskuldarvöllum. Það er enginn vegur upp Á Keili. Ekki einu sinni upp AÐ Keili.

Þeir sem vilja fara að Keili aka að Höskuldarvöllum og ganga þaðan góðan spotta yfir úfið og mikið hraun. Ekki séns að aka þangað.

Aðstoða ökumann við Keili

Dónaskapur, valdhroki og njósnir

Getur einhver sagt mér hvaða þjónustu viðskiptabankarnir veita, sem kallar á að viðskiptavinir afhendi þeim greiðslukvittanir að áskriftagjöldum að Stöð 2, leikskólakostnaði, kreditkorta- og símareikningum?

 

Eftir því sem ég best veit selja þeir alls enga slíka þjónustu en samt sem áður eru þetta gögn ásamt fullt af öðrum sem þeir fara fram á að fá afhent ef maður gerist svo djarfur að óska eftir því að fjölga afborgunum af  eins og einu láni. Ef þið trúið mér ekki skulið þið bara skoða þetta:

• Gátlisti
• Upplýsingar um fjárhag

Eins og þarna sést þarf líka að áætla og sundurliða allan rekstrarkostnað heimilisins þ.á.m. lækniskostnað.

Hvernig dettur einhverjum í hug að það sé sjálfsagt og eðlilegt að kalla eftir svona persónulegum gögnum frá fólki? Þetta er langt, langt umfram það sem maður gefur upp á skattskýrslunni sinni og þykir þó mörgum nóg um þar! Hvaða tilgangi geta þessar dónalegu persónunjósnir eiginlega þjónað?

 

Hvað á fólk sem er orðið veikt fyrir eftir erfiðleika í sambandi við atvinnumissi og fjárhagsvandræði að gera? Á það að kyngja þessum dónaskap og lúta þessu níðíngsvaldi bankanna og láta þeim þessi gögn í té í von um örlítinn frest á skuldunum - Svona fyrst þeir eru nú búnir að hafa af fólki spariféð og beint og óbeint vinnuna?

 

Fyrst þegar ég sá þetta dæsti ég og hugsaði með hryllingi til þess að þurfa að eyða ómældum tíma í að finna til þessi gögn. Svo varð ég reið. Ég varð svo reið að ég, í fyrsta skipti á ævinni, kvartaði við opinbera stofnun, Persónuvernd. Ég sagði þeim allt af létta í símann. Svarið sem ég fékk frá þeim var einfalt: „Þetta er langt út fyrir það sem eðlilegt getur talist. Vinsamlegast sendu okkur formlegt erindi.“ Það mun ég gera í fyrramálið.

 

Ég er líka búin að ákveða að ég ætla ekki að afhenda þessi gögn. Sama hver fjárinn gengur á. Ég er búin að gefa bankanum heimild til að skoða skuldastöðu mína í öðrum bönkum. Það verður að duga þeim til að samþykkja eða hafna þessari einföldu beiðni. Ég ætla EKKI að afhenda þeim eitt einasta afrit af nokkrum sköpuðum hlut. Ef þeir segja nei við þessari greiðsluskilmálabreytingu þá verður bara að hafa það. Þeir eignast þá bara hús í Vogunum fyrr en við var að búast.

 

Fjandinn hafi það – ég er reið!!!