Ég skil ekki skilorðskerfið hérna á Íslandi.

Mér finnst fínt að fólk sem hefur brotið af sér geti fengið að sleppa fyrr úr fangelsi vegna góðrar hegðunar. Mér finnst líka fínt að fólk sem hefur framið minniháttar afbrot geti fengið dóma án þess að fara í fangelsi en sé þá á skilorði í einhvern tiltekinn tíma. Þetta held ég að sé kerfi sem er ódýrt fyrir þjóðfélagið og gefi hinum brotlegu færi á að bæta sig og taka upp betri háttu.

 

Það sem ég skil hins vegar ekki er það sem gerist þegar fólk brýtur skilorð. Ég get vel skilið að það þurfi að sanna skilorðsbrot. Annars myndu illar tungur án efa eiga það til að gera það sem þær geta til að koma einhverjum á skilorði í steininn aftur hvort þó það væri ekki verðskuldað.

 

Þeir sem brjóta skilorð eru hins vegar iðulega menn sem eiga í einhverjum erfiðleikum með tilveruna. Stöku sinnum eru það líka forhertir glæpamenn. En þegar verið er að dæma þessa menn þá virðast þeir iðulega fá dóma á útsölukjörum. Tökum nýlegt dæmi:

         Maður sleppur úr steininum á skilorði. Hann á 14 mánuði eftir af dómnum. Þar sem hann er útlendingur er hann sendur úr landi og bannað að koma hingað næstu 10 árin. Fínt.

Maðurinn brýtur síðan skilorð með því að koma aftur til landsins og er með eiturlyf.  Dómurinn sem hann fær er 16 mánuðir í fangelsi. Hann er s.s. dæmdur til að sitja af sér 14 mánuðina sem hann átti eftir og fær 2 mánuði fyrir að koma ólöglega til landsins og að vera með fíkniefni á sér. 

 

Þetta er bara eitt dæmi. Oft er slegið upp í blöðum “XX mánuðir fyrir að stela lifrarpylsu” eða eitthvað álíka. Undantekningalaust er í þeim tilfellum verið að dæma fólk til að sitja af sér gamla dóma og fullt af öðrum afbrotum felld undir þá dóma.

 

Það sem ég er að reyna að segja er að ég vil að skilorðsbinding dóma sé nákvæmlega það. Ef þú hagar þér ekki eins og maður meðan á skilorði stendur (og helst lengur) þá ferðu beina leið í steininn. Helst ætti að vera einhvers konar skemmra dómstig til að yfirfara hvort skilorð hafi í raun verið brotið og fólk sent strax í afplánun ef svo er. Ef þú fremur glæp meðan þú ert á skilorði þá færðu annan aðskilinn dóm fyrir þann glæp.

 

En ég ræð þessu ekki og svona er þetta ekki.

 

Meðan ég man: Konur eru líka menn – ekki karlmenn en samt menn. Í þessum pistli er ég s.s. ekki eingöngu að tala um karla heldur líka konur. Bara svo það sé á hreinu J

 

Örstutt um hvunndaginn: Fór loksins í dag með pallhýsið í geymslu. Núna sést húsið mitt loksins frá götunni og fínu skreytingarnar. Fór svo með kallinum örstuttan skrens í gegnum Smáralindina. Keyptum smávegis til heimilisins og tvær jólagjafir. Komum okkur svo heim því við erum innilega sammála um að það er hundleiðinlegt að þvælast í búðum.  Endurgerði svo eina blómaskreytingu frá síðustu jólum og tókst bara vel til. Svo þegar ég settist hérna við tölvuna kom kær vinkona mín hinum megin á landinu á msn og sagði mér að hún hefði fengið 10 í prófi í markaðsfræði. Hún sem var að fara á límingunum yfir að hún gæti þetta ekki!! Hún er alger snilli og ég er svo ánægð fyrir hennar hönd að mér líður hálfpartinn eins og ég hafi sjálf fengið 10!! Þetta er ekki síður afrek hjá henni þ.e. hún er að drífa sig í skóla eftir margra ára hlé, með vinnu, mann og tvö ung börn. Mér finnst þetta hreinasta afrek!

 

Á morgun stendur svo til að setja saman piparkökuhús, baka súkkulaðibitakökur og kókostoppa og fara með manni og börnum í Borgarleikhúsið annað kvöld. Hlakka til.

Lítil jóla(reynslu)saga

Einu sinni endur fyrir löngu í októbermánuði skyldi ég við manninn minn. Við eigum tvö börn sem þá voru 2ja og 7 ára gömul. Á þessum tíma var ég í stjórnunarstöðu í litlu fyrirtæki þar sem var vertíð fyrir jólin. Þetta þýddi að vikurnar fyrir jól vann ég mjög langa vinnudaga, sex daga vikunnar.  Þrátt fyrir að börnin færu nokkuð reglulega til föður síns um helgar gaf þetta  ekki mikinn tíma til jólaundirbúnings.

Á aðfangadagskvöld var venja að við, foreldrar og börn, værum heima hjá okkur og hefðum jólin fyrir okkur. Dagarnir á eftir fóru svo í heimsóknir. Nú sóttu á mig alls kyns hugsanir.  Átti ég að láta börnin fara til föður síns um hátíðarnar því þar væri svo margt fólk? Átti ég að fara með þau austur í sveit til foreldra minna? Átti ég að troða mér og börnunum inn á systkyni mín? Einhvern vegin datt mér ekki í hug að vera ein heima með börnin mín – þeim fyndist það svo léleg og leiðinleg jól. Ofan á þetta bættist svo allt sem þurfti að gera en var ekki að takast vegna anna í vinnu.

Það sem bjargaði sálarheill minni þessi jól var lítið símtal við mömmu. Hún hefur greinilega heyrt að stefndi í óefni með stressið á dótturinni. Símtalið var einhvern vegin svona:

Mamma:             Áttu jólatré?

Ég:                         Já.

Mamma:             Áttu jólaskraut?

Ég:                         Já.

Mamma:             Ertu búin að kaupa pakka handa krökkunum og í matinn?

Ég:                         Já.

Mamma:             Þá ertu tilbúin. Jólin koma hvort sem þú skúrar eða ekki og krakkarnir hafa ekki hugmynd um hvort það er búið að skúra eða ekki. Slappaðu bara af með krökkunum og hættu þessari vitleysu!  

Og hana nú! Ég ákvað að halda gömlum venjum og vera ein heima með börnin mín á aðfangadagskvöld. Þetta varð dásamlegasta aðfangadagskvöld sem ég hef upplifað. Ég tók til og gerði fínt í íbúðinni. Ég ryksugaði, en það var ekki þurkað úr skápum og það var ekki einu sinni skúrað. En það var skreytt og eldaður góður matur.

Þar sem ég sat um mitt kvöld með fæturna uppi í sófa með mjólk og smákökur (úr búð!) og horfði á börnin mín leika sér glöð og afslöppuð á gólfinu áttaði ég mig á því að þessi kríli eru magnari á okkur foreldrana. Ef við erum stressuð, þá verða þau það líka. Fyrir þessi jól hætti ég öllu jólastressi nokkrum dögum fyrir jól og þau voru svo yndisleg og afslöppuð.  Þar sem ég horfði á þau vissi ég að ég átti fallegustu og bestu börn í heimi.

 

Vinsæl í vinnu

Ég varð ótrúlega vinsæl í vinnunni minni í dag. Miklu vinsælli en ég hef orðið síðustu 6 ár á þessum vinnustað. Samt held ég að ég sé almennt frekar vinsæll starfskraftur. Það hefur allavega ekkert verið kvartað undan mér. Allavega ekkert að ráði. 

 En í dag gaf ég mínum nánustu samstarfsmönnum súkkulaðidagatal. Ég sá þau úti í búð og stóðst ekki freistinguna. Í fyrra ætluðum við að kaupa okkur dagatöl en þá voru þau uppseld svo nú ákvað ég að vera tímanlega og keypti fyrir okkur allar.  Hvílík lukka! Mikið rosalega var þetta skemmtilegt og greinilegt að það þarf ekki mikið til að gleðjast! 

Kynbundið ofbeldi

Ég sá fyrir stuttu fyrirsögn um baráttu gegn kynbundnu ofbeldi. Fínt, flott, hugsaði ég. En af því ég er nú eins og ég er þá hélt ég áfram að hugsa....

Hvað er eiginlega kynbundið ofbeldi??  Kynin eru tvö, karlar og konur. Hvorugkyn telst ekki með af því það er bara í málfræði.  Kynbundið ofbeldi hlýtur því að vera þegar karlar lemja karla og konur lemja konur. Er það ekki? Ef kona lemur karl eða karl lemur konu þá eru bæði kynin komin í málið og ofbeldið hætt að vera bundið við kyn, ekki satt??

Ég ætla alls ekki að gera lítið úr því ofbeldi sem ég veit að verið er að tala um undir svona fyrirsögnum. Hins vegar finnst mér frekar aumt að vera að flokka ofbeldi. Ofbeldi er bara ofbeldi og það á að vinna gegn því hvar og hvernig sem það finnst. Af hverju að taka eina útgáfu þess sérstaklega fyrir? Sjáum við einhvern tíma: „Berjumst gegn hártogi – Konur sérstakur áhættuhópur þ.e. þær eru oft hárprúðari en karlar.“ ?

Þar fyrir utan veit ég fyrir víst að konur eru engu betri en karlar inni á heimilum og fara sumar hverjar mjög illa með karla sína. Ekki síst þess vegna finnst mér ekki rétt að taka vinnu gegn ofbeldi fyrir með þessu móti.

Mánuður til jóla

Ég var að uppgötva að það er réttur mánuður til jóla. Ég er ein af þeim sem er alveg hörð á því að jólaskraut og jólalög á ekki að sjást og heyrast fyrr en á aðventunni eða frá 1. des. eftir því hvort kemur fyrr.

 

En nú var ég s.s. að uppgötva að það er mánuður til jóla. Ég var líka að uppgötva að ég er nú þegar búin að ráðstafa öllum sunnudögum til jóla. Ég vinn frekar mikið þannig að á virkum dögum gerir ég engar rósir á kvöldin eftir að vinnu lýkur. Það þýðir að ég hef laugardagana fram að jólum til að sinna jólaundirbúningi. Nema næsta laugardag, þá þarf ég að vinna og undirbúa piparkökudaginn sem verður  hjá mér næsta sunnudag. Svo ég hef þrjá laugardaga í desember til undirbúnings.

 

Þessa þrjá laugardaga þarf að nota til baksturs, innkaupa, skreytinga, þrifa og hvers annars sem til fellur í jólaundirbúningi.

 

Þannig að mér datt í hug…… Er ekki hægt að hafa svona 45 – 50 daga í desember ???

Náungakærleikur?

Allt sem þér viljið að aðrir menn gjöri yður, skuluð þér  og þeim gjöra.

 

Ég er ekki mikil trúmanneskja en ég trúi þessu alveg staðfastlega. Ég veit að það er trúfrelsi og að fólk hefur mismunandi gildi og sannfæringu. En ég vildi óska að það væru fleiri sem hefðu þessa reglu í heiðri.

 

Það sem veldur þessum pælingum mínum núna er umræðan um útlendinga. Það er mikið rætt um að það eigi ekki að hleypa “þessu fólki” inn í landið eða að það eigi að gera hitt eða þetta við “þetta fólk” og að “þetta fólk” sé svona eða hinsegin og yfirleitt er þetta allt  á mjög neikvæðum nótum. Eftir þessum umræðum að dæma eru þetta allt nauðgarar, þjófar og eiturlyfjasmyglarar.

 

Hvernig væri að láta duga að taka á þeim einstaklingum sem gerast brotlegir og sýna hinum þá virðingu sem þeir eiga skilið? Ég er alveg handviss um að það er ekki auðvelt að taka sig upp frá fjölskyldu og vinum, flytjast til ókunns lands þar sem þú skilur engann og enginn skilur þig og vinna þar fyrir launum sem þú sendir að stærstum hluta heim til að reyna að tryggja fjölskyldu þinni framfærslu. Ég hef líka heyrt marga hrósa þeim fyrir vinnusemi og dugnað. Þeir mæta í vinnuna og eru ekki heima "veikir". Það eru nokkur atriði sem mér finnst vert að hafa í huga þegar sleggjudómar fljúga:

 

-           Íslendingar báðu fólkið um að koma hingað.

-           Íslendingar bera ábyrgð á launakjörum fólksins. Heldur einhver í alvöru að þeir vilji ekki hærra kaup?

-           Íslendingar bjóða þeim lélegar vistarverur. Höldum við að þeir vilji ekki rúmbetra og notalegra húsnæði með tryggum brunavörnum?

-           Íslendingar sjá almennt um að erlendir verkamenn tali ekki íslensku. Íslendingar tala yfirleitt ensku við erlent fólk. Sem er undarlegt þ.e. pólverjar t.d. tala almennt ekki ensku. En þeir eru nokkuð fljótir að læra hana á Íslandi.

 

Um daginn fór ég á sunnudegi með karlinum mínum í Smáralindina. Þar rákumst við á pólverja sem við erum málkunnug. Duglegur og hress karl sem mætir undantekningalaust í sína vinnu og vinnur vel fyrir sinn vinnuveitanda. Hann sagði okkur að hann væri í smá basli þessa dagana af því að hraðbankinn át debetkortið hans nokkrum dögum áður. Hann hafði gleymt að sækja nýtt kort þegar kortið rann út mánaðamótin á undan. Kemur fyrir besta fólk. Svo sagði karlinn: “En þetta gerir ekkert til. Ég er nefnilega pólverji og ég fer hvort eð er bara í Smáralindina til að stela. Ætli ég hendi ekki bara úlpunni minni og steli mér nýrri!” Svo hló hann að gríninu. Ég brosti eins og fífl en fékk um leið hnút í magann. Einhverjir elskulegir íslendingar hafa verið svo almennilegir að gera honum og hans félögum það fyllilega ljóst hverslags pakk hann og hans hyski sé. Hverslags hegðun er þetta eiginlega? Á fólk ekki að skammast sín?

 

Einu sinni hreyktum við okkur yfir að vera gestrisin þjóð. Ég held að því fari verulega fjarri þessa dagana.

Þetta að haga sér við fólk eins og við viljum að sé komið fram við okkur er líka eitthvað sem virðist hafa

gleymst. Við það er ég ósátt og ég skammast mín oft fyrir landa mína þessar vikurnar.

Hefðir

Ég er alveg óvart búin að koma á nýrri hefð í minni fjölskyldu. Ég áttaði mig á þessu þegar það var hvíslað að mér um helgina: "Sigrún frænka var að spyrja hvort það yrði ekki svona piparkökuskreytingadagur fyrir þessi jól líka?"

Fyrir 3-4 árum langaði mig að hitta fjölskylduna í kringum jólin án þess að það væri formlegt boð, allir í sparifötunum og stífir af hátíðleik. Svo ég boðaði opið hús, keypti fullt af tilbúnum piparkökum, bjó til alla liti af glassúr, skreytti heimilið fyrir jólin, setti jólalög í spilarann og beið eftir gestum. Þetta var bara snilld!  Fólk kom og fór eins og því hentaði yfir daginn, ungir og gamlir skreyttu piparkökur, jólalögin voru rauluð, fólk fékk eitthvað smávegis gott í gogginn (að sjálfsögðu!) svo var spjallað og hlegið. Þegar fólk tygjaði sig heim á leið fengu krakkarnir með sér í poka slatta af piparkökunum sem búið var að skreyta. Þetta hefur verið endurtekið árlega síðan.

Nú verður ekki aftur snúið. Ég verð með opið hús aftur fyrstu helgina í desember. Þá ætla ég að vera búin að skreyta húsið mitt að utan og innan til að gera stemminguna sem skemmtilegasta. Líka fínt að vera búin að því og geta gert eitthvað annað í desember. Ætla t.d. á tónleika.

Frá síðustu færslu er ég búin að jafna mig á geðvonskunni sem þá hrjáði mig, leggjast í magapest, kallinn farinn til Marokkó (kemur aftur í kvöld!!), bíllinn búinn að bila og fara í viðgerð (rétt eina ferðina enn) og ég komst að því að dóttir mín er búin að láta tattóvera sig. Hún er orðin 18 svo hún réði því. Þannig að þrátt fyrir að það gerist aldrei neitt hjá manni þá er nú samt alltaf eitthvað um að vera ef grannt er skoðað.

Munið að njóta hversdagsins.

Vondur dagur

Það er vondur dagur í dag. Það hefur enginn gert mér neitt og það er ekkert að. Þetta er bara einn af þessum dögum.

Ég vaknaði geðvond og með hausverk, það var leiðinlegt í ræktinni, ég nenni ekki að vinna, fötin mín eru tuskuleg, ég er illa haldin af ljótunni og svo varð síminn minn rafmagnslaus rétt áðan. Ef einhver karlkyns les þetta þá ætla ég að taka það fram að það er ekkert að hormónunum í mér! Þetta er bara svona dagur.

En það er eitt gott við svona daga: Maður lærir að meta alla hina dagana.

En jafnvel á mínum bestu dögum fýkur í mig þegar ég heyri auglýsingu eins og í bílnum áðan: "Ævintýraland barnanna, Just for kids, opnar eftir X daga!" Hvaða rolur geta ekki druslast til að skýra skemmtistað fyrir BÖRN íslensku nafni?? Bein þýðing á þessu enska nafni er t.d. "Bara fyrir börn" sem er 10 sinnum skárra en þetta bull!

Það kostar að geyma peninga!

Ég er ekki alveg að ná mér núna.... Kallinn minn fer í skrepp til útlanda um næstu helgi og að því tilefni hljóp ég í bankann að ná í nokkrar evrur sem við eigum á bankareikningi til að grípa í við akkúrat svona aðstæður. Afgreiðslan í bankanum fór nokkurn vegin svona fram:

        Ég: Ég ætla að taka 100 evrur út af reikningnum mínum.

        Gjaldkeri: Já, það kostar 127.

        Ég: Ha, nú, allt í lagi ég borga það bara. (Svo fór ég að velta fyrir mér: af hverju kostar að taka mína peninga útaf mínum reikningi??)

        Ég: Af hverju? Fyrir hvað er ég að borga?

        Gjaldkeri: Sko, það kostar að geyma peningana. Þeir ná ekki að ávaxta sig sjálfir.

Hverslags eiginlega bull er þetta! Hvernig banki getur ekki einu sinni ávaxtað peningana sem hann geymir nógu vel til að duga fyrir afgreiðslugjöldum?? Ég setti þessar evrur í bankann af því það væri miklu sniðugra að hafa þær þar en að eiga þær undir koddanum heima. En ef þetta er svona þá er mikið sniðugra að eiga þær bara heima. Maður fær gengisbreytingarnar alveg jafnt þó aurinn sé heima og þarf ekki að borga fyrir að nota sína eigin peninga.

Í framtíðinni mun ég s.s. geyma þann gjaldeyri sem mér áskotnast frekar heima undir kodda en að rölta með þá í bankann.

Blús

Tékkið á þessum snilldar blús  http://www.youtube.com/watch?v=x6zv7B66arM