Kemur fólki þetta við?

Stundum velti ég fyrir mér hversu maðurinn á erfitt með að meðtaka hegðun einstaklings sem er öðruvísi en hjá fjöldanum. Ég hef tvisvar á æfinni tekið ákvarðanir sem hafa ekki þótt venjulegar og viðbrögð fólks verið ótrúlega mikil.

 

Í fyrra sinnið ákvað ég að minnka vinnu til að vera meira heima hjá börnunum mínum. Dóttir mín var eitthvað 8 – 9 ára og mér fannst hana vanta festu í tilveruna og aðeins meiri tíma og aðstoð við heimanámið. Þar sem ég hafði tök á því, samdi ég við vinnuveitandann og fór að hætta kl. 2 á daginn og fara heim til að sinna uppeldinu. Viðbrögð fólks voru ótrúleg. Það gat varla einn einasti maður skilið þessa ákvörðun mína. Það héldu allir að það væri eitthvað að heima við. Stelpan hlaut að vera með hegðunarvanda, veik, fötluð eða ég veit ekki hvað. Það var ekki fyrr en nokkru síðar þegar ég ákvað að fara í kvöldskóla og læra forritun og kerfisfræði sem fólk sættist við að ég minnkaði vinnuna. Það að sinna uppeldi var hreint ekki nóg ástæða til að minnka vinnu.

 

Seinna skiptið er enn ekki yfirstaðið. Ég hef s.s. ákveðið að hætta í góðu skrifstofustarfi til þess að sinna eigin fyrirtæki. Fyrir utan að sjá um bókhaldið mun ég vinna mest við að keyra vörubíl. Ég er að komast að því að svona gerir maður ekki. Allavega ekki nema maður sé skrýtinn. Ég er reyndar kannski skrýtin en það er allt annað mál. Í báðum þessum tilvikum finn ég mig stadda í mikilli vörn gagnvart fólki allt í kringum mig. Reyndar ekki minni nánustu fjölskyldu heldur öðru fólki sem kemur þetta í raun ekkert við.

 

Ef ég upplifi svona mikil viðbrögð við svona minniháttar hliðarspori við það sem venjulegt er, hvað mega þeir þá þola sem taka verulega óvenjulegar ákvarðanir? Ein kona hér í bloggheimum hefur hnýtt sýna bagga töluvert öðrum hnútum en almennt gengur og gerist. Hún hefur komið fram opinberlega og sagt frá óvenjulegu lífi sínu. Þar með hefur hún líka lent illilega milli tannana á fólki. Ég verð að viðurkenna að ég hef í einhverjum tilfellum tekið þátt í umræðum um hennar líf og bið hana hér með afsökunar á því. Ég hef hins vegar aldrei talað illa um hennar ákvarðanir og lífsval. Ég átti hins vegar ekkert með að vera að ræða hennar líf frekar en annara í þeirra fjarveru.

 

Það sem ég er að segja með allri þessari langloku er að ég skil ekki hvaða máli það skiptir náungann hvernig annað fólk lifir. Svo framarlega sem fólk gengur ekki á rétt annara, lætur náungann í friði og er í stórum dráttum friðsamt, löghlýðið fólk, hvað kemur fólki þetta þá við?

 

Frumburðurinn

Á sama tíma fyrir 23 árum síðan var ég frekar drusluleg en alsæl með tilveruna. Þá kom nefnilega frumburðurinn í heiminn. Svolítið einkennilegt þar sem ég er eins og ég hef nefnt áður á þessu bloggi rétt orðin 27 ára sjálf – skrýtið!

 

Litli drengurinn minn er fyrir lifandis löngu vaxinn mér langt upp fyrir haus og orðinn hinn myndarlegasti. Ekki er verra að hann virðist að auki vera að fullorðnast þannig að ég er sífellt að kynnast betur nýrri manneskju. Best af öllu er að ég kann vel við þá manneskju. Hann er blíðlyndur, heimakær og barngóður sem sést best á barnaskaranum (systkynabörnin mín) sem sækjast í að vera hjá honum og hann leyfir þeim það nánast undantekningalaust. Hann er ekkert fullkominn frekar en við hin en ég er bara nokkuð montin af útkomunni.

 

Þess vegna er ég líka búin að baka köku og á von á slatta af fjölskyldumeðlimum í kaffi í dag. Það verður eins og venjulega líflegt og skemmtilegt.

 

Vonandi eigið þið þarna úti líka góðan dag.

Var að velta þessu fyrir mér...

Miðað við allt sem hefur gengið á undanfarið í umhverfismálum skil ég ekki alveg hvers vegna enginn hefur sagt neitt við því að flytja jarðveginn frá HR þarna uppeftir. Skv. fólki sem sá undirbúninginn var einhvers konar byggingaplast sett undir jarðveginn og sandur þar ofaná. Er það nóg til að tryggja vatnslindir höfuðborgarinnar? Ég er enginn jarðfræðingur og hvað þá að ég hafi vit á hreinsun á jarðvegi. En ég hef sjálf séð hið gríðarlega magn af jarðvegi sem er keyrt þarna uppeftir frá byggingasvæði HR og það er ekkert smáræði. Allir vita líka hversu mikilvægt er að vatnið okkar sé hreint bæði í dag og um alla framtíð.

Var ekki hægt að finna einhvert annað svæði fjær lindunum þó ekki nema bara til að vera viss???

Óþarfa áhætta á heiðinni

Mikið að gera

Heyrði á ruv.is viðtalið við Einar Braga, tónlistarskólastjór á Seyðisfirði. Mjög skemmtilegt. Ekki oft sem maður veit nákvæmlega um hvað útvarpsfólkið er að tala þegar það er að rifja upp æskuna!

Er komin í 50% vinnu en enn með flest verkefnin svo ég þarf að halda vel á spöðunum til að redda því sem ég get og ýta undan mér því sem hægt er. Má þess vegna lítið vera að því að blogga. Meira seinna.

Duglegur strákur

Nú þarf ég smávegis að monta mig. Frumburðurinn (23ja ára!) var að drífa sig aftur í skóla. Hann flosnaði upp 17 ára og hefur verið í mismunandi láglaunastörfum síðan. Búinn að uppgötva að mennt er máttur og dreif sig í Fjöltækniskólann.

Þrátt fyrr langa fjarveru frá námi, kennslubók á dönsku og smá athyglisbrest fékk hann 9,5 á fyrsta prófi vetrarins! Ein montin mamma!!

Umferðartrix

Í dag gerði ég loksins eins og ég er búin að ætla að gera síðan um síðustu páska. Ég mætti aftur í ræktina fyrir vinnu. Það er bara frábært! Kostirnir eru t.d. þessir:

- Maður mætir sprækur og hress í vinnuna.

- Maður sleppur við umferðarteppuna.

- Maður hittir fullt af morgunhressu og kröftugu fólki í ræktinni.

Aukaverkanirnar gætu verið að maður færi að passa mataræðið betur, léttist um 1-2 kíló og gæti jafnvel náð blóðþrýstingnum niður á rétt ról. Það er semsagt ekkert nema gott við að drusla sér á lappir og fara í ræktina.

Mæli með þessu fyrir fólk sem nennir ekki að sitja fast í umferð á hverjum morgni.

Erlent vinnuafl

Ég er alveg sátt við að fá erlent vinnuafl í landið. En það þarf að lúta sömu lögum og við hin sem fyrir erum. Það á líka að veita þessu fólki mannsæmandi aðbúnað og tryggingar. Það er ótækt að fólk sem leggur á sig að vera langdvölum í framandi landi, fjarri fjölskyldu sinni þurfi í ofanálag að sætta sig við misgæfulegan aðbúnað, léleg laun og jafnvel að fá ekki launin sín greidd eins og eitthvað hefur borið á.

Það er ekki heldur við þetta erlenda verkafólk að sakast að það sé sett í hin og þessi störf sem ætluð eru iðnlærðum. Þar er við íslenska verkstjóra og fyrirtækiseigendur að sakast. Það að það hafi borið á göllum í nýbyggingum er eingöngu okkur íslendingum að kenna. Okkur liggur svo mikið á. Við getum ekki beðið eftir því að fá fullgilda faglærða iðnaðarmenn í verkið og viljum bara fá verkið unnið strax! Þar með falla margir í freistni og láta ódýrt vinnuafl vinna verkin undir allt of lítilli verkstjórn þannig að illa fer í sumum tilfellum.

Byrjun og endir allra þeirra vandamála sem fylgja hinum mikla fjölda erlendra verkamanna sem heimsækja okkur íslendinga og veita okkur þjónustu sína, liggur hjá okkur sjálfum, íslendingum.

Sjálfhverfa Reykvíkinga

Í gær las ég á mbl.is að Reykvíkingar ættu voða erfitt af því þeir væru allt að 30 mínútur á leið til vinnu og hraðinn í gærmorgun hefði farið allt niður í 30 km.  á klst.  Einmitt. Ekki gott, en hvað með alla hina íbúa höfuðborgarsvæðisins sem eru töluvert lengur á leið í vinnuna og yrðu bara nokkuð kátir með að komast á 30 km. hraða??

Síðan skólar byrjuðu í haust hefur tekið nálægt klukkutíma að komast frá Hafnarfirði til miðbæjar Reykjavíkur. Ég er búin að prófa allar tímasetningar frá 8 – 9, það skiptir engu máli hvenær innan þess klukkutíma maður er á ferðinni. Það tekur 40-50 mínútur að fara frá Lækjargötu/Setbergi í miðbæ Reykjavíkur.

Síðustu tvo daga hef ég líka litið alsæl á hraðamælinn þegar umferðin var loksins farin að ganga nokkuð smurt; Og séð að ég hef verið á alveg ofurhraða: 25!

Reykvíkingar eru þess vegna bara í nokkuð góðum málum miðað við marga aðra í kringum þá. Eins og svo oft áður.

Drykkjuvandamál?

Ég er farin að halda að ég eigi við n.k. drykkjuvandamál að stríða.

Þannig er mál með vexti að síðasta laugardagskvöld langaði mig að gleðja mig með smá lögg í aðra tána eftir erfiðan, framkvæmdasaman dag. Fór í skápinn minn að leita að púrtvíni en það var ekki til. Fann sterkt vín en langaði ekki í það. Svo var til eitthvað af líkjörum sem mig langaði ekki heldur í. Svo sá ég flöskuna – Baileys!! Nú skyldi ég fá mér beilís á klaka og hafa það notalegt yfir sjónvarpinu!!

Mín fór og fann sér fallegt glas, setti í það kurlaðan klaka og sótti flöskuna. Flaskan var óátekin, 1 lítra flaska sem einhvern tíma hafði verið keypt í fríhöfninni. Nú, ég rauf innsiglið og hellti svolítilli lögg yfir klakann.  mmmmm....nammi, namm!!!!

En ómígodddd.... svo fékk ég mér fyrsta dásamlega sopann..... hvílíkt ógeð!!!!! Bragðið af guðaveigunum var hreint ógeð!!! Við nánari athugun kom í ljós að á flöskunni stóð skýrum stöfum: „Best taste before 05-2003“  Tvöþúsundogþrjú!!!! Flaskan var komin rúm fjögur ár framyfir dagsetningu!!! Það voru þung spor að vaskinum að hella niður heilum lítra af beilís.

Hver lætur áfengi renna út á dagsetningu uppí skáp hjá sér??? Minnug þess að í fyrrasumar fannst í fórum okkar hjónanna heill kassi af bjór sem líka var runninn út á dagsetningu hef ég komist að þeirri niðurstöðu að við eigum við drykkjuvandamál að stríða – við drekkum ekki nóg!!

Minnka vinnuna

Nú er ég voða spennt. Búin að semja um minnkað starfshlutfall. Byrja 1. sept í 50% vinnu. Get þá sinnt einkarekstrinum betur. Það kostar reyndar lægri örugga útborgun en það reddast!

Maður fær líka alltaf aukinn kraft við að breyta til. Stundum er gott að breyta bara breytinganna vegna.