Sturtan mín

Ég er búin að vera sturtulaus síðan um páska.

 

Ég ólst upp í sturtulausu húsi. Þar var þetta fína baðkar þar sem öll fjölskyldan baðaði sig eftir þörfum. Það var ekki á hverjum degi. Ef ég man rétt var manni skellt í bað svona ca. einu sinni í viku. Stundum var hárlubbinn þveginn aukalega. Það var samt engin fýla af manni og við lágum ekki veik af vanþrifum.

 

Svo varð maður fullorðinn og þurfti skyndilega að fara í sturtu daglega. Þá er ekki gott þegar skyndilega kemur í ljós að sturtuklefinn lekur. Það gerðist hjá mér. Fúgan lak sem olli raka yfir í næsta herbergi með tilheyrandi múr- og parketskemmdum.  Það er þónokkuð síðan tókst að ganga frá viðgerðum í herberginu en sturtuklefinn hefur tekið lengri tíma.

 

Þar sem tryggingarnar vildu ekki taka á sig slit á gamalli fúgu höfum við verið að baksa við að gera þetta sjálf. Reyndar hefur karlinn minn gert mest af þessu. Ég hef verið meira í handlangi. Þar sem hann hefur verið heima svona rétt yfir blánóttina stærsta hluta sumarsins hafa framkvæmdir við sturtuklefann minn gengið hægt.

 

En nú er búið að flísaleggja veggina. Það er enn eftir að flísaleggja gólfið, fúga, setja upp blöndunartæki og lakka loftið. Ef við verðum rosalega dugleg getum við farið í sturtu eftir…..ja, svona viku kannski! J

 

Mikið ofboð hlakka ég til!!!

Ellin, fordómar og ég

Það vita allir að sjúkdómar eins og t.d. hátt kólesteról og hár blóðþrýstingur er bara fyrir gamalt fólk. Það er öllum ljóst. Hvernig stendur þá á því að ég sem er nýorðin 27 ára (fædd 1965) fæ þann úrskurð frá doktornum að ég sé með háþrýsting?? Ég, svona ung, spengileg og flott!!  

Svo bætti hann um betur (held að læknirinn sé nýorðinn 3ja!) og sagði mér að hreyfa mig, borða hollan saltlítinn mat og drekka mikið af vatni. Svo nú er bara að taka á honum stóra sínum og breyta daglegri hegðun og kippa þessu í lag.

Þetta með ræktina og mataræðið verður ekkert mál. En ég gæti þurft að taka til í kollinum á sjálfri mér með þetta hverjir fá og hverjir ekki hina ýmsu sjúkdóma!

Húsafriðun

Nú á að fara að rífa gömlu húsin við Laugaveg 4 og 6. Þá fer eins og venjulega af stað mikil umræða um sögulegt gildi, verndun og fleira í þeim dúr. Allt gott og gilt. Gömul hús geta verið yndisleg og gefið hlýlegt andrúmsloft og minnt skemmtilega á gamla tíma. En sumt í þessu skil ég ekki.......

Hvað kemur húsafriðunarnefnd við hvernig hús kemur í staðin fyrir það sem er rifið? Annað hvort er gamla húsið, sem stendur til að rífa, verðmætt sögulega séð eða ekki! Ef nýja húsið er ljótt verður þá gamla húsið skyndilega menningarverðmæti?

Ég skil ekki heldur af hverju ekki má á snyrtilegan hátt bæta gömul hús sem verið er að gera upp. Ég veit dæmi þess að þegar gamalt hús var gert upp af myndarbrag var bannað að setja í það tvöfalt gler!! Hvað á það nú að þýða?? Eins og það sé ekki öruggt að það hefði verið sett í húsið tvöfalt gler strax í upphafi ef það hefði bara verið til? Frekar voru húseigendur skikkaðir til að setja aftur einfalt gler í húsið með tilheyrandi kulda, slaga og rakaskemmdum!! Hvílík endemis heimska!!

Húsin við Laugaveg 4 og 6 hafa frá þeim degi sem þau voru byggð ekki verið annað en skrifli. Allir sem inn í þau hafa komið undanfarin ár vita það að fyrir utan að vera skrifli þá er fátt ef nokkuð inní þeim sem minnir á gamla tíma. Þess vegna finnst mér hið minnsta mál að rífa þau.

Það sem á að koma í staðinn er svo allt annað mál.

Lífið og dauðinn

Hvað á maður að hugsa þegar ungur maður fellur frá? Hvað á maður að hugsa þegar ungur maður fellur fyrir eigin hendi?

Einhvern vegin veit maður ekkert hvernig maður á að vera. Sem betur fer get ég sagt að ungur maður sem lést í síðustu viku var ekki nákominn mér. Ég hef samt haft af honum að segja öðru hvoru í gegnum tíðina.

Mörg ár eru síðan ljóst var af orðspori hans að ef ekkert yrði að gert myndi hann lenda í vanda. Drengurinn sem sat hæglátur og kurteis í sófanum hjá mér og horfði á sjónvarpið þangað til pabbi hans kom að sækja hann var samt einhvern vegin svo allt önnur mynd af sama manni. Pabbinn var að koma að sækja hann eftir að hann var búinn að láta sig hverfa í einhvern dágóðan tíma.

Af því að maður er foreldri varð maður feginn þegar sambandið slitnaði milli barnanna. Líkurnar minnkuðu á „slæmum“ félagsskap. En nú er drengurinn farinn fyrir fullt og allt.

Börnin þekktu ljúfa skemmtilega strákinn. Svo var hin hliðin sem var óalandi og óferjandi. Hvað gerðist? Hvað er hægt að gera? Líklega eru ekki til nein endanleg svör við svona spurningum.

Eftir sitja aðstandendur, fjölskyldan og gamlir vinir og kunningjar. Úr því sem komið er er ekkert hægt að gera nema að reyna að sinna því fólki. En hvernig er hægt að koma í veg fyrir svona atburðarás?

Komin heim

Nú er ég búin að fara í viku rúnt um landið okkar. Ég get bara ekki hætt að dásama það hvað við eigum stórfenglegt og fallegt land!

Við fórum á hverjum degi eitthvað sem við höfðum aldrei farið áður eða a.m.k. einhverjir tugir ára síðan síðast. Ég á bara ekki til nógu stór orð til að dásama upplifunina. Til að kóróna allt saman fengum við að auki "Bónus veður" a la Silla, þannig að það rigndi ekkert á okkur. Telst ekki með þegar skellur á ein skúr um miðja nótt.

Einar: Ég horfði haukfránum augum á alla löggubíla á austurlandi meðan við vorum þar í von um að sjá glitta í ofurlögguna. Líklega hefði ég orðið að fremja lögbrot til þess að fá viðkomandi löggubíl til að stoppa ef ég hefði þóst sjá þig þar innanborðs en það kom ekki til þess. Kannski tekst betur til næst.

Við fórum mest um suður- og austurland og að Mývatni. Kannski set ég inn einhvern vott af ferðasögu síðar.

En mikið er líka alltaf gott að koma heim......

Ég og rigningin

Ég hef iðullega haldið því fram, og hef styrkst í trúnni síðustu daga, að um leið og ég fari í frí byrji að rigna.

 

Vissulega hefur staðan stundum verið sú að það hefur rignt hvort sem ég hef verið í fríi eða ekki. Á móti kemur að ég man bara eftir einu skipti sem ég hef verið í sumarfríi og ekki hefur rignt. Það var sumarið 2004 þegar hvílík hitabylgja lagðist yfir landið að öðru eins hafði fólk af minni kynslóð varla kynnst. Ég vil ekki fullyrða að fólk eldra en ég hafi ekki kynnst betra veðri því í frásögnum þeirra virðist hafa verið endalaus blíða sumarlangt alla þeirra æsku.

 

Eins og þeir sem lesa þetta geta séð á veðrinu er ég komin í sumarfrí. Rigningaveðrið er skollið á og sér ekki fyrir endann á því. Rok fylgir með sem er öllu verra. Ég ætla samt í ferðalag! Ég verð kannski ekki eins mikið á hálendinu og ætlað var og reyni að forðast mesta rokið en segi bara eins og karlinn forðum: “Út vil ek!”

Fallegt land

Einu sinni fannst mér ekkert landslag fallegt nema það væru tré í því. Ég er alveg búin að jafna mig á því. Nú finnast mér lyngi vaxnar heiðar og stórbrotið landslag hálendisins jafnvel enn fallegra. Síðustu tvær helgar höfum við karlinn minn farið í prufuútilegur í nýja pallhýsinu. Alger dýrð. Hvílík forréttindi að geta komið sér fyrir einhvers staðar úti í móa langt frá öllu og öllum og geta horft úr rúmstæðinu á náttúruna allt í kring. Hér eru myndir af íslenskri dýrð:

Þessi er tekin á leiðinni um Kaldadal við Geitá. Ekki beinlínis gróðursælt en geysilega fallegt!

Þarf að fara þarna aftur einhvern tíma fljótlega og gefa mér betri tíma til að skoða mig um. 

 

 

Þessi er hins vegar tekin rétt hjá Hítarvatni rétt undir miðnættið. Mun meiri gróður þar, allt á kafi í mosa yfir úfnu hrauninu og víða í nágrenninu kjarr og huggulegheit. Hvort tveggja ómótstæðilegt.

 

Bráðlega ætlum við að fara af stað og skoða landið í viku, 10 daga. Get ekki beðið!

Gleymdi einu....

.... ég er líka vörubílstjóri, skrifstofu"dama" og rek eigið fyrirtæki. Er þetta þá ekki að verða ansi góður listi bara??

Magga klukkaði mig ....

...og kann ég henni litlar þakkir fyrir.  En ég geri alltaf eins og mér er sagt svo hér kemur listinn:

1.       Ég geri alltaf eins og mér er sagt.

2.       Ég vil frekar ferðast innanlands en utan á sumrin.

3.       Ég verð að hafa tilveruna sæmilega skipulagða.

4.       Ég fer aldrei á djammið um helgar.

5.       Ég er góð í tungumálum.

6.       Mér finnst svakalega gaman að kafa.

7.       Ég er menntaður einkaþjálfari.

8.       Mér finnst skrýtið að eiga fullorðin börn.

Svona er listinn þá. En af því mér þykir fátt eins leiðinlegt og keðjur, þá ætla ég ekki að klukka neinn. Allavega ekki í bili.....

Er alltaf svona lítið að marka fréttirnar?

Við hjónin skruppum út úr bænum um helgina. Á heimleið á sunnudag komum við að gatnamótunum við Þingvallaleið þar sem nýlega hafði orðið árekstur. Lögreglan kom fljótlega og tók að sér að stjórna umferð. Ég heyrði kvöldfréttir og las í blöðunum fréttir af þessu slysi. Þá var slysið einhvern vegin mikið stærra og meira en það sem við sáum. Við sáum nokkra svolítið klessta bíla. Engan sáum við slasaðan a.m.k. ekki svo að hann þyrfti að bíða eftir aðstoð í bílnum. Enda kom það fram í fréttum að slys hefðu ekki verið mikil á fólki, sem betur fer. Samt gátu fréttastofurnar látið þetta hljóma sem einhvert stórslys. Sem það var alls ekki. Það eina sem var stórt við þetta var halarófan sem myndaðist af ferðafólki sem var að reyna að komast heim til sín.

Í gærkvöldi brotlenti svo TF-SIF illu heilli í sjónum rétt við Straum.  Fréttaflutningurinn af þessu var ótrúlegur. Frameftir kvöldi voru sífellt að koma innskot með „fréttum af slysstað.“ Gallinn var bara sá að það var ekkert að frétta! Þyrlan lenti í sjónum og mennirnir björguðust. Þyrlan maraði í kafi og beið þess að vera hirt upp. Annað var ekki um þetta að segja. Engu að síður var sífellt verið að klippa inní þætti beinar útsendingar frá einhverjum ræfils fréttamönnum tafsandi og stamandi um hvað væri að gerast þegar ekkert var að gerast! Ég ók þarna framhjá á leið minni til Reykjavíkur og svo aftur á heimleið u.þ.b. klukkustund síðar. Á þeim tíma gerðist ekki nokkur skapaður hlutur. Það var s.s. allan tímann einn bátur á sjónum og nokkrar gúmítuðrur. Annað eins hefur nú sést á Íslandi fyrr og ekki þótt fréttnæmt. Aftur var reynt að gera einhver ósköp úr fréttinni. Slæmt að missa þyrluna – en fréttin var stutt í raun og veru.

Oftast er maður ekkert tengdur því sem er í fréttum og verður að taka það trúanlegt sem sagt er frá. Eftir að hafa haft smá hugmynd um hvað raunverulega gerðist í þessum tveimur litlu fréttum vaknar hjá mér þessi spurning: Er alltaf svona lítið að marka fréttirnar?