Hvað er faraldur?

Ég las í blöðunum fyrir einhverjum dögum að offita væri faraldur. Þeir faraldrar sem ég kannast við hingað til eru allir af sömu tegund: Bráðsmitandi pestir sem berast manna á milli og erfitt að ráða við. Offita er ekki þannig. Hún er ekki smitandi en vissulega mjög erfið viðureignar og því miður hrjáir hún marga. Allt of marga. Er það nóg til að vera faraldur? Eða er þetta kannski spurning um pólitík þannig að um leið og búið sé að samþykkja offitu sem faraldur þá sé hún líka orðinn sjúkdómur sem hægt sé að vinna gegn með alþjóðlegum styrkjum úr heilbrigðisgeiranum, t.d. frá ES eða SÞ? Einhvern tíma var mér sagt að það væri þess vegna sem alkohólismi hefði verið skilgreindur sem sjúkdómur hér á árum áður. Ég veit ekki meira um það.

 

Ég er ekki sátt við að skilgreina afleiðingar neysluvenja sem sjúkdóm. Sama hvaða neysla það er. Það hlýtur að vera hægt að berjast gegn slæmum afleiðingum neyslu með öðrum leiðum en að gera okkur öll að sjúklingum. Mér sýnist ganga nokkuð vel, hægt en örugglega, að berjast gegn reykingum. Þó er enginn greindur reykingasjúklingur.

immug klukkaði mig..... úfff....

Jæja, ég skorast ekki undan þessari vitleysu og hér koma þessar vita gagns- og tilgangslausu upplýsingar: (mjög sjaldgæft að finna slíkt í bloggheimum!  )

Fjögur störf sem ég hef unnið um ævina:

Kaupakona í sveit.

Roðfletti síld.

Skrifstofumær.

Vörubílstjóri.

Fjórar bíómyndir sem ég held uppá:

Steel Magnolias

French Kiss

I Kina spiser de hunde

The Fifth Element   (það er nú svona einkadjók...)

Fjórir staðir sem ég hef búið á:

Hafnarfjörður

Neskaupstaður

Garðabær

Reykjavík (lang sísti staðurinn)

Fjórir sjónvarpsþættir sem mér líkar:

House

CSI: New York

Eiginlega horfi ég ekki á sjónvarp.....Engir þættir þar sem eru ómissandi.

Fjórir staðir sem ég hef heimsótt í fríum:

Víða farið um landið okkar

Slóvenía

Ítalía

Mallorka

Fjórar síður sem ég skoða daglega fyrir utan blogg:

mbl.is

visir.is

ruv.is

Er ekkert mikið að "sörfa"  

Fernt sem ég held uppá matarkyns:

Ostakökur

Ostar m. kexi og sultu ( þrátt fyrir að vera með mjólkuróþol!)

Thailenskur matur

Lambið íslenska er líka lostæti

Fjórar bækur sem ég hef lesið oft:

Hef bara lesið eina bók oft:  Topper. Eldgömul bók sem afi minn eignaðist einhvers staðar óinnbundna og batt inn sjálfur. Þetta er brjálæðislega fyndin draugasaga sem var kvikmynduð 1937 og Cary Grant lék í henni. http://www.imdb.com/title/tt0029682/  

Fjórir bloggarar sem ég ætla að klukka:

saxi

maggao

bylgja.com

 

Svo ælta ég ekki að ónáða fleiri og vona að þetta verði einhverjum til gagns og ánægju. Til hvers væri þetta annars?

 

Hjólreiðar?

Það eru komin mislæg gatnamót við Voga og tvöföld Reykjanesbraut nánast frá Grindavík til Hafnarfjarðar. Allir gleðjast og eru lausir við langa og hættulega bið á hverjum morgni við að reyna að komast á Brautina til að fara til vinnu. Eða næstum allir gleðjast....

Þannig er að það er bannað að fara rampana út úr hringtorgunum og uppá Brautina á reiðhjólum! Við hvern einasta ramp er skilti sem bannar reiðhjól! Það má hjóla á Vogavegi og eftir því sem ég best veit er ekki bannað að fara eftir Brautinni á reiðhjóli en það er alveg harðbannað að fara þessa örfáu metra af Vogavegi yfir á Brautina!. Hvernig í ósköpunum getur staðið á þessu og hvernig samræmist þetta eiginlega allri hvatningunni undanfarið að nota hjólin meira?? Ég bara spyr

En ég nenni hins vegar alls ekki að skrifa um borgarmálin. Ég er bara fegin að búa ekki lengur í þessu skrípi sem á að heita Höfuðborg landsins. 

 

Handabönd

Hafiði tekið eftir því hvað það er gríðarlegur munur á hvernig kynin nota handabandið?

Strax eftirr grunnskóla eru strákar farnir að taka í spaðann hver á öðrum þegar þeir hittast á förnum vegi. Stelpur sem hittast segja almennt bara nett "hæ" svona yfir hópinn eða í áttina að þeim sem þær hitta. Ég held að við stelpurnar verðum að breyta þessu.

Í mínum huga er ekki spurning um að tengsl milli fólks sem tekur í höndina hvert á öðru verða mun sterkari heldur en þegar það kastar einhverri óformlegri kveðju eitthvað út í loftið. Ég er líka nærri viss um að þetta með handabandið er stór hluti, að minnsta kosti byrjunin, á því sterka tengslaneti sem karlar eru iðulega svo miklu duglegri við að koma sér upp en konur. Ég held að ef konur tækju meðvitaða ákvörðun um að taka oftar í höndina á viðmælendum sínum þá myndu þær fljótt finna fyrir breyttu viðmóti fólksins í kringum sig og jafnvel léttari róðri við að komast áfram í lífinu með fleiri og nánari tengla í kringum sig, svipað og karlar iðullega hafa.

Ég hef verið að reyna að bæta mig í þessu. Það er hins vegar ótrúlega erfitt. Einhverra hluta vegna er maður oftar en ekki ragur við að rétta út hendina að fyrra bragði. Af hverju veit ég ekki - ég hef enga ástæðu til að ætla að einhver myndi ekki vilja taka í spaðann á mér!

Viðbætur

Mér datt í hug að bæta örlítið við ferðasöguna góðu.

Inga benti mér réttilega á að hún var ekki með í upphafi ferðar. Hún var búin að vera í sveit hjá afa sínum í Snjóholti og við sóttum hana þangað. Hún missti s.s. af "skemmtuninni" þangað til.

Einnig rifjaðist upp fyrir mér að bíllinn okkar góði drakk verulega vel af bensíni. Svo verulega að stór hluti ferðarinnar fólst í að lesa á kort og reikna út fjarlægðir milli bensínstöðva til að tryggja að verða ekki bensínlaus einhvers staðar úti í óbyggðum. Það var t.d. smá áhættuatriði að komast frá Höfn til Egilsstaða. Ég man satt að segja ekki hvort við fórum inn á Djúpavog til að taka bensín en ég held þó ekki.

Sem betur fer kostaði bensínlítrinn ekkert miðað við það sem hann kostar núna en nóg kostaði þetta samt!

Myndir

Þessa tók ég af mæðginunum í dag eftir að Hanna var búin að fá pönnuköku og litli snáðinn búinn að fá smá sopa.

Kemur í ljós á morgun hvort hún fær að fara heim þá eða þarf að vera lengur.

 

 

 

Þættinum hefur borist bréf...... Ég fékk sendar myndir úr ferðinni sem ég skrifaði um fyrir nokkrum dögum. Læt þær fylgja hér með til áhersluauka:

 

 

Morguninn í Freysnesi. Grenjandi rigning og allt orðið blautt. Kerran sögufræga sést þarna. Stöðuvatnið komið í kerrubotninn!

  

Verið að baksa við að pakka tjaldinu. Frekar ógeðslegt........

 

 

 

 

Hérna erum við stopp einhvers staðar í miðjum hlíðum á Hellisheiði eystri. Þrátt fyrir að heiðin sé fræg fyrir glæsilegt útsýni þá fór nú ekki mikið fyrir því í þetta skiptið. En þarna sést vel halarófan sem fór um landið, við í L-300 með kerruna og Kristín og Gummi á eftir okkur. Kom sér vel að hafa góða ferðafélaga oftar en einu sinni.... og tvisvar, og þri.....

Fyrstu myndir

Jæja, nú erum við búin að fara og hitta nýjasta fjölskyldumeðliminn. Hann er ósköp sætur og fínn, ekkert krumpaður og bara fallegur!  Hér koma nokkrar myndir:

 

 

 

Hér er prinsinn sjálfur í fanginu á mömmu.

Hérna sést mamman líka. Soldið mikið þreytt en sæl með strákinn sinn.

 

Svo er það nýbakaði afinn með dóttursoninn í fyrsta sinn í fanginu.

 

 

 

 

Hann er kominn!

Strákurinn er kominn!

Strákurinn er stór og stæðilegur: 4500 gr. (18 merkur), 58 cm. fæddist kl. 17:40 og öllum heilsast vel.

Við eigum eftir að fara að sjá guttann. Set inn mynd um leið og ég get.

Allt að gerast núna!!

Hanna er komin uppá fæðingardeild og komin vel af stað!

Erfðaprinsinn kemur væntanlega í heiminn síðar í dag!! Meira um leið og fréttir berast!! 

Hér er allt að springa úr spenningi!!!

Kreppa og kreppuáhrif

Ég hef eins og allir orðið vör við krepputal í fjölmiðlum. Ég hef líka orðið vör við það að fólk talar sín á milli eins og þetta krepputal sé bara eitthvað fjölmiðlafár. Eitthvað sem sé tilbúið og ekki raunverulegt. Það er langt frá því að vera rétt og kreppan er farin að snerta marga.

Ég er í starfsgrein sem verður einna fyrst vör við samdrátt. Eins og hendi væri veifað hvarf snemma vors stærstur hluti þeirra verkefna sem voru fyrirliggjandi. Bankar hættu að lána og þar með hættu húsbyggjendur að byrja á nýbyggingum. Bæði einstaklingar og verktakar. Þeir sem litu í kringum sig í vor gátu séð vörubíla, trailera, gröfur og hvers kyns stórvirk vinnutæki standa verkefnalaus um allan bæ. Það var ekki af því að viðkomandi nenntu ekki í vinnu – þeir höfðu enga vinnu.

Þetta hefur aðeins lagast en ekki mikið. Ekki sést eins mikið af kyrrstæðum vörubílum en það er oftar en ekki af því að bílstjórarnir eru komnir víða um land í hvaða verkefni sem er til að bjarga því sem bjargað verður. Hversu margir Höfuðborgarbúar, t.d. skrifstofufólk, myndu sætta sig við það fyrirvaralaust að fara langdvölum út á land að vinna bara til að halda áfram að fá launaseðilinn sinn?

Nú þegar eru samt margir hættir eða orðnir gjaldþrota. Það á ekki bara við um þá sem reka tækin heldur líka tengda starfsemi. Víða um bæinn eru matstofur sem elda n.k. heimilismat í hádeginu og byggja sinn rekstur á verkamönnum. Þar sem í fyrrasumar var fullt útúr dyrum í hverju hádegi eru salir núna hálftómir dag eftir dag og viku eftir viku. Ég veit um a.m.k. eina svona matstofu sem er farin á hausinn. Bak við svona gjaldþrot eru einstaklingar sem eru að missa allt sitt þ.m.t. húsið ofan af sér og börnum sínum.

Í fyrra var unnið á hverju kvöldi til 8 eða 9 og alla laugardaga. Það er eiginlega nauðsynlegt því sumarið er hábjargræðistíminn þ.e. veturnir eru oft þannig að þá er ekki hægt að vinna. Ég held það hafi verið unnið tvo laugardaga í sumar og venjulegur vinnudagur er til kl. 6. Námurnar eru ekki einu sinni hafðar opnar fram á kvöld eins og tíðkast hefur á sumrin árum saman. Það hefur engan tilgang að lengja opnunartímann því það kemur enginn að versla við þá. Við höfum samt verið heppin, við höfum haft vinnu - jaaahh, svona oftast.

Allir vita að olían hefur hækkað. Vitiði að díselolía hefur hækkað um 57% á einu ári? En vitiði að á þessu sama ári hefur vélaolía (lituð olía) hækkað um 87%? Áttatíuogsjö%!!!! Það er nærri tvöföldun á verði frá einu sumri til þess næsta. Ekki hjálpar þessar hækkanir í rekstri sem þegar er erfiður.

Kreppan er raunveruleg. Kreppan er ekki eitthvað sem er bara í fjölmiðlum. Kreppan er eitthvað fyrirbæri sem er að setja afkomu hundruða ef ekki þúsunda manna um landið í mikla hættu. Hún er nú þegar búin að setja margar fjölskyldur í margra, margra ára fjárhagsvandræði.

Hverjum er um að kenna skiptir eiginlega engu máli. Það eina sem skiptir raunverulegu máli er hvað er hægt að gera til að bjarga því sem bjargað verður!